Test MOXO d-CPT jest komputerowym testem ciągłego wykonywania z systemem dystraktorów, służącym do pomiaru trudności w zakresie podtrzymywania koncentracji uwagi, szybkości reakcji oraz hamowania reakcji automatycznych, które to deficyty są typowe dla zaburzeń hiperkinetycznych (zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytami uwagi, ADHD), ale również innych zaburzeń.
Test umożliwia ocenę poziomu wykonywania zadań w obecności różnego rodzaju dystraktorów: wzrokowych, słuchowych i mieszanych (wzrokowo-słuchowych), co upodabnia warunki badania do sytuacji życia codziennego, w których wysiłkowi umysłowemu towarzyszą różne elementy rozpraszające.
Niekwestionowaną zaletą testów ciągłego wykonywania jest to, że pozwalają one na pomiar badanych parametrów w czasie. W przypadku testu MOXO jest to: 14 minut w wersji dla dzieci oraz 18 minut w wersji dla młodzieży i osób dorosłych. Tradycyjne testy uwagi, wykonywane metodą papier-ołówek (np. test d2), są stosunkowo krótkie i odbywają się w warunkach presji czasowej, która dla wielu pacjentów wiąże się z krótkotrwale podwyższoną mobilizacją poznawczą. W takich warunkach deficyty, na które skarży się pacjent, mogą się nie ujawnić. W badaniu MOXO osoba ma za zadanie utrzymać mobilizację przez dłuższy czas, co dla pacjentów z objawami ADHD bywa bardzo dużym wyzwaniem.
MOXO d-CPT wspomaga diagnozę ADHD, ale może być również wykorzystywany do monitorowania efektów terapii (w tym farmakoterapii).
Test mierzy rzeczywiste reakcje pacjenta, odnosi je do norm i prezentuje w postaci czterech obiektywnych wskaźników:
Uwaga (zdolność podtrzymywania uwagi na zadaniu): Wskaźnik też wyraża zdolność pacjenta do zlokalizowania i prawidłowej reakcji na bodziec, zgodnie z wymaganiami testu. Obniżone wyniki z tego obszaru mogą wskazywać na trudności pacjenta w zakresie podtrzymywania uwagi na różnych elementach otoczenia, gdy jest to od niego wymagane. Osoba z tego rodzaju problemami może sprawiać wrażenie nieuważnej i chaotycznej. Może mieć problemy ze śledzeniem tego, co mówi nauczyciel w klasie lub szef w trakcie zebrania, z rozumieniem złożonych instrukcji, śledzeniem zmian w otoczeniu. Może mieć tendencję do popełniania błędów obliczeniowych, porzucania jednych aktywności na rzecz innych itp.
Szybkość reakcji odzwierciedla zdolność osoby do udzielenia prawidłowej odpowiedzi w czasie przypisanym na wykonanie zadania. Pacjent uzyskujący niskie wyniki tego wskaźnika może dokonywać prawidłowej oceny bodźców, jednak ma trudności z zareagowaniem na nie w pożądanym czasie. W życiu codziennym problemy te mogą uwidaczniać się w trudnościach z wykonywaniem zadań wymagających szybkich odpowiedzi (pod presją czasu; nawet, gdy temat jest znany) i/lub z trzymaniem się harmonogramów. Podczas wykonywania zadań tworzy się pewnego rodzaju luka czasowa. Pacjent ma problemy z nadążaniem za tokiem lekcji, w rezultacie czego w studiowanym materiale powstają braki, które ostatecznie doprowadzają do utraty zdolności śledzenia materiału.
Impulsywność to predyspozycja do szybkiej, niezaplanowanej reakcji na bodźce, bez uwzględnienia negatywnych konsekwencji takiej reakcji dla siebie i innych. Prawidłowo, przed podjęciem działania dokonywana jest zwykle szybka ocena, która uwzględnia warunki środowiskowe oraz wcześniejsze doświadczenia. Proces ten, choć w niewielkim stopniu świadomy, pozwala decydować o podjęciu działania lub powstrzymaniu się. Osoba z wysokim nasileniem impulsywności reaguje bez tej oceny – pochopnie i szybko. Może mieć problem z angażowaniem się w zajęcia, które wymagają od niej dłuższego wysiłku, tolerowania frustracji, czekania na swoją kolej czy też odroczenia nagrody.
Nadaktywność to trudność w zakresie efektywnej regulacji reakcji motorycznych oraz powstrzymywania się od niepotrzebnych i niepożądanych działań (np. poruszanie się, nadmierna rozmowność, wielokrotna reakcja na ten sam bodziec itp.). Pacjent ma duże problemy z powstrzymywaniem się od dodatkowych czynności, pomimo świadomości szkód, jakie mogą one przynieść.
Rezultatem badania jest raport przedstawiający w postaci wykresów:
- nasilenie mierzonych trudności,
- zmiany mierzonych parametrów w miarę upływu czasu badania,
- wahania wartości parametrów w warunkach pojawiania się kolejnych dystraktorów.
Analiza profilu pacjenta pozwala określić, w jakich obszarach uwidaczniają się jego problemy oraz jakie jest ich natężenie w zależności od warunków zewnętrznych. Tego rodzaju dane pomagają zaplanować optymalne oddziaływania wobec pacjenta oraz jego otoczenia.
UWAGA! Wynik badania powinien być interpretowany jedynie przez osobę przeszkoloną w przeprowadzaniu oraz interpretacji jego rezultatów. Ponadto interpretacja powinna się odbywać z uwzględnieniem kontekstu zgłoszenia oraz wyników pozostałych badań. Jak każde inne narzędzie diagnostyczne, test MOXO powinien być traktowany jedynie jako narzędzie w rękach specjalisty. Zaleca się stosowanie go jako jeden z elementów całościowej diagnozy psychologicznej.
Na diagnozę psychologiczną, w tym badanie MOXO-dCPT, można się zapisać poprzez internetowy system rezerwacji wizyt.